Kołowiec - majowiec.

Właściwie powinnam się przyzwyczaić do kiepskiej pogody w majowy weekend, bo od kilku lat scenariusz się powtarza,
ale sorry, taki mamy klimat i człek nic na to nie poradzi.

Pogoda pokrzyżowała moje plany, chciałam posiedzieć w ogrodzie, delektować się pięknym widokiem kwitnących kwiatów, posłuchać jak trawka rośnie, ale się nie dało. Nie dość, że padało, to było zimno jak w marcu, zaledwie 5-8 C.

Usadziłam się zatem przed telewizorem, wzięłam druty w ręce i hajda do roboty.
Produkcja kołowca ruszyła pełną parą.
Wzór ostatnio bardzo popularny, opis bardzo czytelny znajdziemy u Doroty.

W czasie "wolnego" udało się wydziergać całe koło.
Do tego momentu robiło się bardzo przyjemnie, z rękawami zawsze idzie gorzej.
Ciekawe dlaczego tak bardzo nie lubię dziergać rękawów?, przecież to jest tak samo jak przy skarpetach, a skarpety lubię.
Jak już skończyłam rękawy, to stwierdziłam, że można by zrobić obszerniejszy dół.
Sprułam zatem plisę, dorobiłam ok. 5 cm i zrobiłam plisę na nowo.

W końcu, po przejściach, mogę Wam pokazać mojego kołowca

wersja podstawowa - dłuższy tył

wersja odwrotna - z dołu powstał kaptur

tutaj na mojej Mamie - jak widać rozmiar uniwersalny

Powstał z włóczki Justa - 100% wełna.
Zużyłam ok 400g , dziergałam na drutach z żyłką i skarpetowych (rękawy) nr 5.
Włóczka jest dość rustykalna w swoim charakterze i nawet tych mniej wrażliwych może podgryzać.
Ja jestem dość wytrzymała, a na dodatek wypłukałam sweter w odżywce do włosów, co spowodowało zmiękczenie włóczki, myślę, że będzie OK. Chyba się polubimy.
Mam jednak taką uwagę, że w motku zdarzały się pęczki z tytułu łączenia nitek (tego bardzo nie lubię), a już mi się przelało gdy połączone były ze sobą dwie różne kolorystycznie nitki. Zatem trzeba na Justę uważać.

Aktualnie mam na warsztacie koraliki, a więc spodziewajcie się bransoletek w następnym poście :)

Pozdrawiam wszystkich zaglądających.
Dziękuję stokrotnie za komentarze.

Życzę słońca.
Ola.