Koralikowy ukośnik.

Wreszcie załapałam o co chodzi i powstał mój pierwszy sznur ukośnikowy.

Oj, dał mi w kość.

Moje nerwy były na granicy wytrzymałości i mama niedługo nie miałaby swojego naszyjnika, bo miałam ochotę wyrzucić wszystko do kosza.

Postawiłam sobie ambitne zadanie, bo miał powstać naszyjnik z 16 koralików w rzędzie, ze wzorem i robiony ukośnikiem.
Tyle nowości na raz.

Dobra, nanizałam na nitkę te 8 m koralików Toho 11o.
Zaczęłam szydełkować wg tego kursu, ale ile razy prułam, bo mi nie wychodziło, to nie zliczę.
Podczas przesuwania koralików zerwałam nić (zdolna jestem, nie). Mój M cierpliwie przekładał koraliki na inną nitkę, ja wyrobiłam to co miałam i jakoś udało mi się związać i niewidocznie schować supełek wewnątrz sznura.
Uf, czy to już koniec przeciwności?
Całe szczęście - tak.
Jestem dumna z siebie, bo udało mi się nawlec koraliki bez pomyłki i dzięki temu wzór ładnie się układa. Podoba mi się nawet ten naszyjnik i myślę, że mama będzie zadowolona z prezentu.
Popatrzcie co uplotłam.

Podsumowując
Ukośnik wcale nie jest taki straszny, jak go malują.
Metodę tą wykorzystam w bransoletkach, bo są bardziej giętkie, niż robione podstawową metodą.
Czy będę robić naszyjniki ?, tego nie obiecuję, bo metry nawleczonych koralików mnie przerażają.

No. I to by było na tyle o koralikach.

Pozdrawiam wszystkich zaglądaczy.
Ola.