Szal ze szmaragdowej Lenki.

Witam wszystkich zaglądaczy.
Witam nowego obserwatora.
Dzięki za odwiedziny i komentarze :)

U mnie brak pomysłów i niechęć do wszelakich robótek nadal trwa. Sama nie wiem co jest tego przyczyną.
Boję się, że wena już nie powróci, bo tak długiego zastoju, braku pomysłów i braku chęci, to ja dawno nie miałam.
Moje dzieci zadbały o to, aby mi się ręce nie nudziły i pozamawiały pamiątki na ślub i komunię. Zatem czy chcę, czy nie, to muszę haftować. Przecież  ich nie zawiodę :) Przynajmniej coś się dzieje i wkrótce będzie co pokazać.

Z drutów dość dawno zeskoczył soczyście zielony lniany szalik.
Dzisiaj go wreszcie obfociłam i voila

Zużyłam na niego 1 motek Lenki - 300 m i robiłam bardzo luźno na drutach 3,5.
Z tak cienkiego lnu dziergałam po raz pierwszy i muszę powiedzieć, że nie było to zbyt przyjemne. Nitka jest dość sztywna i się wstawiała w trakcie roboty, ale może to była moja wina, bo mogłam wziąć grubsze druty i robić ciaśniej. Po praniu szalik trochę zmiękł, ale szału nie ma. Sama nie wiem, czy jeszcze wrócę do tak cienkiego lnu. Póki co, to szalik wykorzystam latem do osłony ramion przed słońcem. Nawet się przyda taki przewiewny i dziurawy, bo TAKIEGO, to jeszcze nie miałam.

Jak widać, mój zwierzyniec ma parcie na szkło i uwielbia aparat, zatem nie mogło zabraknąć zdjęcia z sierściuchem :)

Dzisiaj to już wszystko.
Lecę kończyć pamiątkę komunijną.

Pozdrawiam.
Ola.


P.S.
Biorę udział w akcji Agnieszki

i Diany