Tłok jak w stolicy.

Bo to przecież jest stolica - polskich Tatr.

W czasie tych nienaturalnych upałów, gdy człowiek ledwo zipał, myslałam sobie: gdzie ja się pcham w taką pogodę w góry, przecież mi się nie chce, wolę nad morze.
Teraz, jak już tutaj jestem i widzę to piękno naszych Tatr, to już niczego nie żałuję.
Jak tutaj cudnie.

Dzisiaj jeszcze dzień luzacki,

taki zakupowo-pamiątkowo-aklimatyzacyjny, jednak jutro już ruszamy na podbój gór.
Człowiek się zmęczy, nie myśli o robocie i głupotach:), psychika wypoczywa, aż miło.
Robótki oczywiście przywiozłam ze sobą. Coś tam jeszcze dzisiaj usztrykuję. Aż nie padnę, bo od 1:00 jestem na nogach.

Pozdrowionka.
Ola.